Urodził się 21 marca 1877 r. w Trzemesznie pow. Mogilno. Syn Wojciecha, urzędnika, i Pelagii z Biesiadowskich.
Uczył się w gimnazjum w Gnieźnie i od 1897 r. w Drawsku Pomorskim, gdzie w 1899 r. uzyskał maturę. Był członkiem Tow. T. Zana.
Studiował ekonomię i prawo na uniwersytetach we Wrocławiu, Monachium i Greifswaldzie, gdzie w 1904 r. uzyskał doktorat. Zdał egzamin referendarski we Wrocławiu (1902 r.) i asesorski w Berlinie (1907 r.).
Pracował zawodowo jako referendarz (od 1902 r.) w sądach w Grimmen, Greifswaldzie, Świnoujściu i Szczecinie. W latach 1907-1908 asesor w Stargardzie Szczecińskim, a od 1908 do 1919 r. adwokat w Poznaniu.
W czasie I wojny światowej 1 maja 1917 r. powołany do armii niemieckiej, od sierpnia był tłumaczem przy sądach wojskowych w Poznaniu. 23 grudnia 1918 r. awansował na kpr.
Od 27 grudnia uczestnik powstania wielkopolskiego. Współorganizator oddziałów Straży Ludowej i Obywatelskiego Komitetu oraz ich decernentem ds. sądowych. Dowódca drużyny, a od 4 marca 1919 r. komp. Od 8 maja oficer sądowy Straży Ludowej. Mianowany dekretem Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej z 25 czerwca 1919 r. ppor. piech., a z 20 lipca – por. piech. 15 kwietnia 1920 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Od grudnia 1919 do 13 listopada 1921 r. był szefem więziennictwa w Dep. Sprawiedliwości Ministerstwa b. Dzielnicy Pruskiej (naczelnik wydz. i członek komisji dla egzaminów aplikanckich i sądowych).
Od 1 lutego do 30 września 1921 r. dyrektor Dep. Więziennictwa Ministerstwa Sprawiedliwości. Od końca 1921 do 1928 r. pracował jako syndyk i dyrektor Giełdy Zbożowo-Towarowej w Poznaniu. Od 1923 do 1934 r. członek magistratu i honorowy radca m. Poznania. W 1928 r. był współorganizatorem rady nadzorczej Fabryki Opon Samochodowych „Stomil” SA i od 1929 r. jej prezesem. Od 1929 r. był radcą krajowym Poznańskiego Wojewódzkiego Zw. Komunalnego, zaś od 1932 r. etatowym radcą krajowym Poznańskiego Zw. Komunalnego i wicestarostą krajowym w Poznaniu.
Działacz społeczny; w latach 1923-1929 organizator i prezes Zjednoczenia Kurkowych Bractw Strzeleckich RP. Wieloletni prezes Zw. Towarzystw Powstańców i Wojaków w Wielkopolsce. W latach 1934-1936 wiceprezes, w 1937 r. prezes, Zw. Weteranów Powstań Narodowych RP 1914-1919 (potem: wiceprezes Zw. Powstańców Wielkopolskich).
Członek BBWR i OZN (członek jego Rady Naczelnej).
W 1935 r. wybrany do Senatu RP z województwa wielkopolskiego (ponownie w 1938 r.), od 1938 r. członek klubu OZN.
Po wybuchu II wojny światowej przebywał w Warszawie.
Zmarł w grudniu 1939 r. w Warszawie.
Odznaczony orderem Polonia Restituta 3 i 4 kl., złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.
Rodziny nie założył.
Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1994; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest? t. 2, Warszawa 1939; G. Łukomski, w: Słownik biograficzny powstańców wielkopolskich 1918-1919, Poznań 2002; „Monitor Polski” nr 140/1938; Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny t. II, Warszawa 2000; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.