Urodził się 17 stycznia 1899 r. w Bóbrce. Syn Zygmunta, aptekarza, i Bogumiły z d. Hausner.
Uczył się w gimnazjum OO. Jezuitów w Chyrowie.
W czasie I wojny światowej w stopniu szer. służył w 2 pp LP Polskiego Korpusu Posiłkowego. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Bustyahaza i Szaldobos.
Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w 36 pp.
W czerwcu 1919 r. pracował w jednym z krakowskich szpitali.
Uczestnik III powstania śląskiego (1921 r.). W stopniu pchor. od 10 maja 1921 r. aptekarz kolumny sanitarnej nr 5.
W 1923 r. uzyskał w Krakowie dyplom farmaceuty.
W niepodległej Polsce mieszkał w Dąbiu nad Nerem. Pracował jako aptekarz.
W 1939 r. zmobilizowany do WP. Uczestnik kampanii wrześniowej. Po zakończeniu walk powrócił do Dąbia. Aresztowany przez Niemców.
Rozstrzelany 15 listopada 1939 r. w zbiorowej egzekucji w lesie rzuchowskim koło Chełmna pow. Koło.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Jego nazwisko znajduje się na pomniku ofiar egzekucji w Chełmnie.
K. Brożek, w: Encyklopedia powstań śląskich, Opole 1982; J.B. Gliński, Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej t. 2, Warszawa 1999; „Monitor Polski” nr 217/1932; XVIII. Sprawozdanie Zakładu Naukowo-Wychowawczego OO. Jezuitów w Bąkowicach pow Chyrowem za rok szkolny 1911, Przemyśl 1911.