Zygmunt Golonka

Urodził się 2 sierpnia 1888 r. w Dąbrowie Tarnowskiej.

W 1908 r. ukończył szkołę średnią, uzyskując maturę. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1911 r. ukończył studia. Pracował jako asystent w Zakładzie Doświadczalnym w Mydlnikach,

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich ps. „Malinowski”.

Po 1918 r. w WP. Po wojnie w 1921 r. przeniesiony do rezerwy.

W latach 1921-1923 pracował jako asystent w Stacji Chemiczno-Rolniczej Politecniki Lwowskiej w Dublanach. Następnie przeniósł się na analogiczne stanowisko w Zakładzie Uprawy i Nawożenia Roli w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Skierniewicach. W 1928 r. uzyskał doktorst i w 1929 r. został zastępcą prof. rolnictwa w Wydz. Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej. Wykładał tam do 1933 r., po czym przeniósł się do Warszawy, gdzie objął stanowisko st. asystenta w SGGW. W 1935 r. uzyskał habilitację, obejmując funkcję docenta. Zorganizował pracownię uprawy łąk i pastwisk.

Podczas II wojny światowej zamieszkał w Skierniewicach, gdzie pracował przy hodowli roślin w Zakładzie Doświadczalnym. Jednocześnie wykładał na konspiracyjnych Wyższych Kursach Rolniczych. Jesienią 1944 r. zmuszony do wyjazdu, zamieszkał w Krakowie.

Po wojnie przeniósł się do Warszawy, gdzie został kierownikiem zakładu upraw łąk i pastwisk w SGGW. Następnie zamieszkał we Wrocławiu, gdzie przy tamtejszych uniwersytecie i politechnice zorganizował katedrę uprawy łąki i pastwisk. Katedra ta w 1954 r. została przeniesiona do powołanej Wyższej Szkole Rolniczej. W 1954 r. mianowany prof. zwyczajnym. W 1960 r. przeszedł na emeryturę.

Zmarł 14 kwietnia 1967 r. we Wrocławiu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Grabiszyńskim pole 32.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 4 kl.