Bojownikom niepodległości

Zygmunt Grot–Słupecki

(1889-1940)

grot-słupecki zygmuntUrodził się 27 maja 1889 r. w Kłomnicach koło Radomia. Syn Antoniego i Marii z Grochowskich.

Uczęszczał do gimnazjów w Warszawie i Piotrkowie. Po uzyskaniu matury (1910 r.) podjął studia na Wydz. Lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W czasie I wojny światowej od 1 października 1914 r. w Legionach Polskich. Służył w komp. saperów I Brygady, a potem jako oficer sanitarny w 5 pp LP. 1 kwietnia 1916 r. mianowany chor. san. W 1917 r. w komp. technicznej Komendy LP.

Od 1916 r. kontynuował studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W 1917 r. podjął pracę jako lekarz w szpitalu gruźliczym w Prądniku Białym (obecnie część Krakowa). Dyplom lekarski otrzymał 22 września 1919 r.

Od 20 listopada 1918 r. w WP. Jako ppor. plek. służył w pracowni bakteriologicznej w Krakowie. Potem pracował w szpitalach w Krakowie, Rzeszowie i Zakopanem oraz w 9 pstrz granicznych. W 1921 r. służył w komp. zapasowej sanitarnej nr 4. Przed majem 1922 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. lek. z 1 czerwca 1919 r.

Podjął pracę w Szydłowie, skąd po sześciu latach przeniósł się do Piotrkowa. Tam był lekarzem naczelnym Ubezpieczalni Społecznej. Od 1936 r. pracował jako lekarz Ubezpieczalni Społecznej w Warszawie; prowadził też prywatną praktykę.

2 września 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.

Zamordowany w kwietniu lub maju 1940 r. w Charkowie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.

Żonaty z Teodorą z Thiedów, miał z nią córkę Danutę (ur. 24 XI 1920) zamężną Nowakowską.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 287/1931
Źródła

Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 4, Warszawa 2006; J.B. Gliński, Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej t. 1, Warszawa 1997; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” nr 287/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.