Urodził się 2 maja 1886 r. w Majdanie Sieniawskim koło Przeworska. Syn Stanisława, urzędnika.
Ukończył gimnazjum w Jarosławiu (1906 r.), po czym studiował na Wydz. Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskując 27 lipca 1910 r. doktorat. Od 1911 r. studiował też na tamtejszym Wydz. Prawa.
Członek Zw. Strzeleckiego, ukończył kurs oficerski.
Odbył obowiązkową służbę wojskową w armii austro-węgierskiej w charakterze jednorocznego ochotnika. Służył w 1 part nadbrzeżnej w Poli, uzyskując stopień kpr.
W czasie I wojny światowej od 9 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Od 6 listopada 1914 r. był instruktorem w szkole podchorążych LP w Krakowie, a potem w Jabłonkowie, Marmaros-Sziget i Kamieńsku. Od 24 kwietnia 1915 r. służył, jako chor. piech., w baonie uzupełniającym kpt. Tadeusza Terleckiego. Był dowódcą plut. 2 komp. Razem z baonem 11 maja wcielony do tworzonego 4 pp LP (9 komp.). 15 lipca wyruszył na front. Ciężko ranny 31 lipca podczas bitwy pod Jastkowem, od 5 sierpnia przebywał w szpitalu twierdzy nr 9 w Krakowie. Awansowany z dniem 1 kwietnia 1916 r. na ppor. piech., jako niezdolny do służby frontowej 28 listopada został skierowany do werbunku. Służył m.in. w Inspektoracie Werbunkowym w Łomży.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Był adiutantem oddziału uzupełnień (potem baonu) korpusu. Od 17 stycznia w Dowództwie Uzupełnień PKP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Dulfalvie. Zwolniony w czerwcu, wyjechał do Krakowa.
Od listopada 1918 r. w WP. W 1919 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. piech. z 1 czerwca 1919.
Po przeniesieniu do rezerwy objął funkcję komisarza ludowego i starosty w Słupcy (od listopada 1919 do lutego-marca 1922 r.), potem starosty w Brzezinach. Następnie został wojewódzkim inspektorem starostw w Urzędzie Wojewódzkim w Łodzi (od 31 grudnia 1929), a od 21 maja 1930 r. inspektorem w MSW.
Zmarł na skutek wypadku (wpadł pod lokomotywę) 24 września 1930 r. w Piastowie koło Warszawy.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl. i dwukrotnie Krzyżem Walecznych, pośmiertnie otrzymał Krzyż Niepodległości.
Żonaty z Martą N.
Ci, co odeszli, „Panteon Polski” nr 73/1930; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 2, Warszawa 2006; „Dziennik Personalny MSWojsk” nr 4/1932; „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych” nr 3/1922; Księga pamiątkowa 1830-29.XI-1930, Ostrów Mazowiecka 1930; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; Lwów i Małopolska Wschodnia w Legionach Polskich 1914-1917, Lwów 1935; „Łódzki Dziennik Wojewódzki” nr 15/1928; „Monitor Polski” nr 84/1921, 132/1931; Radca ministerialny – inwalida dostał się pod koła lokomotywy i poniósł śmierć na miejscu, „Dziennik Bydgoski” nr 224/1930; Rocznik oficerski 1923, 1924; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006; B. Waligóra, Organizacja 4 pułku Legionów Polskich, „Żołnierz Legionów i POW” nr 3-4/1939.