Zygmunt Hajkowski

Urodził się 25 kwietnia 1889 r. w Szczercowie. Syn Michała, robotnika, i Jadwigi z Jureckich.
Kształcił się w szkole powszechnej i gimnazjum w Łodzi. Uczestnik strajku szkolnego. Po uzyskaniu matury studiował historię i polonistykę na Wydz. Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1909 r. należał do „Zarzewia”. Ze względu na trudności materialne studia kilkakrotnie przerywał; ostatecznie uzyskał absolutorium i zdał egzamin nauczycielski.
Od 1916 r. pracował zawodowo w Gimnazjum im. S. Staszica w Zgierzu. Uczył języka polskiego, literatury polskiej i łaciny. W 1919 r. został nauczycielem tych samych przedmiotów w III Państwowym Męskim Gimnazjum im. J. Piłsudskiego w Łodzi.. W latach 1923-1927 ławnik Zarządu m. Łodzi – przewodniczył wydz. oświaty i kultury.
Członek Narodowej Partii Robotniczej, w latach 1920-1926 redagował jej łodzki organ „Pracę”.
Działacz kulturalny i społeczny. Członek Łódzkiego Oddziału Polskiego Tow. Historycznego, członek Tow. Przyjaciół Nauk w Łodzi i Tow. Polonistów RP. W kwietniu 1927 r. był członkiem założycielem Tow. Bibliofilów Łódzkich oraz w latach 1935-1939 jego prezesem.
Podczas II wojny światowej w 1940 r. wysiedlony przez Niemców z Łodzi, przebywał w Krakowie i Warszawie, gdzie został przez nich aresztowany. 6 marca 1942 r. wywieziony do obozu koncentracyjnego w Auschwitz, przybył tam 7 marca (nr więźnia 26 597).
Zmarł 21 marca 1942 r. w obozie.
Odznaczony Medalem Niepodległości oraz srebrnym Wawrzynem PAL.