Urodził się 23 grudnia 1894 r. w Zagórzu koło Sosnowca. Syn Joachima, przemysłowca, i Anny z Bądzyńskich. Brat Stanisława (zob.).
Ukończył szkołę handlową w Kielcach (1912 r.), po czym studiował w Akademii Rolniczej w Dublanach.
W okresie nauki gimnazjalnej należał do „Petu”, zaś w okresie studiów do PDS. Był żołnierzem II zastępu VIII PDS w Dublanach.
W czasie I wojny światowej 8 lub 10 sierpnia 1914 r. wstąpił do oddziału J. Piłsudskiego ps. „Walipagórek”. Służył w biurze wywiadowczym jako instruktor kawalerii. 9 października 1914 r. mianowany ppor. piech.
Po rozwiązaniu oddziału 20 sierpnia 1915 r. podjął studia w Wyższej Szkole Rolniczej w Warszawie.
1 lipca 1916 r. ponownie wstąpił do Legionów. Służył w 1 komp. 5 pp LP. W sierpniu 1917 r. przeszedł do służby w POW.
Równocześnie kontynuował studia rolnicze w Tow. Kursów Naukowych i w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
Od listopada 1918 do 1921 r. w WP. Dowodził plut. i sprawował funkcję adiutanta baonu w 35 pp. W okresie od 15 sierpnia 1919 do 1 marca 1920 r. zastępca szefa oddz. II DOGen Grodno. Następnie oficer Oddz. II Naczelnego Dowództwa. 1 lipca 1920 r. został dowódcą 1 komp. 1 pp leg. W okresie od sierpnia do 2 września w zastępstwie dowódca 5 komp. oraz dowódca baonu. 12 stycznia 1921 r. urlopowany z wojska, po czym przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Następnie gospodarował w swoim majątku w Rożdżałowie w pow. chełmskim, później był dyrektorem Tow. Produktów Rolnych w Warszawie, zaś w latach 1934-1935 komisarzem rządowym w dobrach wilanowskich. Potem przejął majątek w Barłominie koło Wejherowa.
Brał aktywny udział w działalności politycznej w ramach BBWR. Działacz ZS. W 1926 r. wybrany na zastępcę członka komisji rewizyjnej związku. Od 5 marca do 1 września 1931 r. był też sekretarzem generalnym ZS.
Podczas kampanii 1939 r. zmobilizowany do WP. Sprawował funkcję adiutanta improwizowanego 360 pp i uczestniczył w obronie Warszawy. 12 września podczas natarcia na Okęcie ciężko ranny w głowę (stracił oko). Po wyleczeniu się z ran przeszedł do pracy konspiracyjnej. Od października 1939 r. szef wydz. politycznego (potem: Biura Informacji i Propagandy) komendy okręgu Warszawa-Miasto SZP/ZWZ. W marcu lub kwietniu 1941 r. usunięty z ZWZ, rozpoczął działalność polityczną. Założył pismo „Myśl Państwowa” i skupił wokół niego grono piłsudczyków. 15 października 1942 r. był współorganizatorem piłsudczykowskiej organizacji Konwent Organizacji Niepodległościowych. Przewodniczył Wydz. Wykonawczemu KON, kierował jego wydawnictwami oraz drukarnami. Był faktycznym przywqódcą tego ugrupowania. Używał ps. „Łukasz” i „Mecenas”.
Ranny 2 sierpnia 1944 r. podczas budowy barykady przy rogu ul. Zielnej i Złotej w Warszawie, zmarł w nocy z 4 na 5 sierpnia w szpitalu powstańczym przy ul. Mariańskiej. Pochowany na cmentarzu Wolskim.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.
Żonaty z Zofią z Czajkowskich (zob), działaczką POW, miał z nią syna Zygmunta, żołnierza AK, rozstrzelanego przez Niemców 5 VIII 1944 r. w Szydłowcu.
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935;W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 2, Warszawa 2006; M. Gałęzowski, Wierni Polsce. Ludzie konspiracji piłsudczykowskiej 1939-1947, Warszawa 2005; L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985; Z. Janota Bzowski, Dzieje rodziny Hemplów, Warszawa 1987; A.K. Kunert, Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944 t. 2, Warszawa 1987; W. Lipiński, Szlakiem I Brygady. Dziennik żołnierski, Warszawa 1927; „Monitor Polski” nr 6/1934; Red., w: Polski Słownik Biograficzny t. IX z 1960-1961; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.