Urodził się 21 kwietnia 1867 r. w Wilnie. Syn Wincentego.
Od 1897 r. pracował jako rzemieślnik na Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Następnie brygadzista w warsztatach kolejowych w Pruszkowie.
Członek PPS, a po rozłamie w partii (listopad 1906 r.) – PPS-Frakcji Rewolucyjnej ps. „Wojciech”. W latach 1905-1912 był członkiem Okręgowego Komitetu Robotniczego Prawa Podmiejska, sprawował funkcję skarbnika. W jego mieszkaniu w Pruszkowie odbywały się posiedzenia OKR, przechowywano tam korespondencję partyjną.
Aresztowany przez władze rosyjskie m.in. w 1906 r., w lutym 1908 r., w marcu 1909 r. i marcu 1910 r., był więziony na Pawiaku, w więzieniu przy ul. Spokojnej i w X pawilonie warszawskiej cytadeli (łącznie przebywał w więzieniu około trzy lata i osiem miesięcy). W więzieniu ciężko zachorował. Zwolniony dzięki staraniom Stanisława Patka.
Zmarł około 1914 r. w Warszawie.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty z Anną N.
A.K. Kunert, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; „Monitor Polski” nr 64/1937