Urodził się 23 marca 1897 r. w Stanisławowie. Syn Wacława, urzędnika, i Elżbiety z Göttmannów.
Uczył się w gimnazjum w Kołomyi. Od stycznia 1914 r. należał do tamtejszej XXXVIII Polskiej Drużyny Strzeleckiej.
Po wybuchu I wojny światowej, w sierpniu 1914 r. w składzie drużyny PDS wyjechał z Kołomyi do Krakowa i wstąpił do Legionów Polskich ps. „Świstek”. Przydzielony do IV plut. 1 komp. 2 pp LP. 30 września wyruszył na front karpacki. Uzyskał stopień kpr. 11 maja 1915 r. został ciężko ranny w nogę pod Rżawieńcami. Po amputacji stopy w lutym 1916 r. jako inwalida w stopniu plut. zwolniony z Legionów.
W niepodległej Polsce ukończył studia na Politechnice Lwowskiej (1921), uzyskując dyplom inżyniera rolnika. Do marca 1922 r. pracował w Powiatowym Urzędzie Ziemskim w Białymstoku. Później (do 1927) był zatrudniony w szkolnictwie. Następnie był komisarzem ziemskim w Cieszynie (do 1932), urzędnikiem w Okręgowym Urzędzie Ziemskim w Katowicach, komisarzem ziemskim w Wilnie, Nieświeżu i Lwowie (1934–1937) oraz w Toruniu.
Podczas II wojny światowej, w marcu 1940 r. aresztowany przez Niemców w Toruniu. Został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Oranienburgu, gdzie zginął 1 maja 1940 r.
Żonaty (od 1928) z Ludmiłą Bilowicką, miał syna Mariana (ur. 1929).
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; Lwów i Małopolska Wschodnia w Legionach Polskich 1914–1914, Lwów 1935; G.. Łukomski, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945 t. II (1914–1921), cz. 2, Koszalin 1993; „Monitor Polski” nr 29/1932.