Zygmunt Jakowicki

Urodził się 18 grudnia 1892 r. w Witebsku. Syn Pawła i Katarzyny z Sipayłłów. Brat Władysława Mariana (zob.).

Ukończył gimnazjum klasyczne w Głuchowie koło Czernihowa (1910 r.). Studiował na Wydziale Matematyczno-Fizycznym (semestr) i Historyczno-Filozoficznym (także semestr) uniwersytetu w Moskwie. Od 1911 r. odbywał studia filozoficzne i medyczne na Uniwersytecie Lwowskim.

Od 1912 r. należał do Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego oraz PPS-Frakcji Rewolucyjnej we Lwowie. Należał do Stow. Akademickiego „Życie” (należał do zarządu).

Podczas I wojny światowej zmobilizowany do armii rosyjskiej. W latach 1916–1917 kształcił się w Michajłowskiej Szkole Artylerii w Petersburgu. Po jej ukończeniu przydzielony do 1 BArt Rezerwy w Moskwie.

Po rewolucji lutowej 1917 r. współorganizował Związek Wojskowych Polaków w Rosji (należał do komisji rewizyjnej). Od stycznia 1918 r. w III Korpusie Polskim. Był oficerem w dyonie artylerii konnej. Po jego likwidacji na początku czerwca przeszedł do POW. Był kurierem KN 3 ps. „Prus”. Potem powrócił do kraju.

Od listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. Brał udział w walkach z Ukraińcami w obronie Lwowa. Od grudnia w 1 pap leg. Brał udział w walkach z bolszewikami. Od czerwca 1920 r. pozostawał w dyspozycji Oddz. II Sztabu Generalnego. W grudniu przydzielony do baterii zapasowej 1 pap leg.

Uczestnik III powstania śląskiego (1921 r.). Zajmował stanowisko adiutanta w dowództwie artylerii Grupy Środek.

Zweryfikowany jako kpt. art. z 1 czerwca 1919 r., w 1922 r. sprawował funkcję referenta dyscyplinarnego w DOK nr I. Następnie (do grudnia 1924 r.) referent personalny wydziału artylerii Departamencie III Artylerii i Uzbrojenia MSWojsk. Przez dwa semestry studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończył kurs na Wydziale Finansowo-Ekonomicznym Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie (1923–1924). Przeniesiony w stan nieczynny, był sekretarzem Centralnego Związku Osadników w Warszawie. W 1926 r. powołany do służby czynnej, sprawował funkcję przedstawiciela MSWojsk przy Okręgowym Urzędzie Ziemskim w Wilnie. Z dniem 1 stycznia 1928 r. awansował na mjr. art. W tym też roku ponownie przeniesiony w stan nieczynny, zajmował stanowisko naczelnika wydziału w oddziale Państwowego Banku Rolnego w Pińsku.  W 1929 r. przeniesiony w stan spoczynku.

W 1930 r. wybrany na posła w okręgu wyborczym nr 60 (Pińsk), był członkiem klubu BBWR. Funkcję poselską sprawował do 1935 r.

W latach 30. naczelnik wydziału i prokurent oddziału Państwowego Banku Rolnego w Łucku. W 1937 r. został przeniesiony służbowo do Pińska.

Od 1937 r. wiceprezes Zarządu Okręgu Polskiej Macierzy Szkolnej w Pińsku. Należał do Związku Legionistów Polskich, w latach 1934–1936 był członkiem Zarządu Okręgu w Brześciu nad Bugiem.

Po II wojnie światowej był współorganizatorem agentury Państwowego Banku Rolnego w Gorzowie i od 1 grudnia 1945 r. został jej dyrektorem.

Zmarł w 1968 r.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.