Urodził się 7 października 1897 r. we wsi Bryzgiel koło Suwałk. Syn Czesława i Emilii z Rowińskich.
W latach 1907-1914 uczył się w gimnazjum filologicznym w Suwałkach; maturę uzyskał w Połtawie (1916 r.).
W czasie I wojny światowej po maturze powołany do armii rosyjskiej, ukończył Szkołę Chorążych Piechoty w Odessie.
Latem 1917 r. wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji. Pełnił służbę w 12 pstrz. Po demobilizacji korpusu latem 1918 r. powrócił do kraju.
Od 20 listopada 1918 r. w WP. Służył w I baonie Straży Kresowej, następnie w formacjach Straży Granicznej.
Studiował na Wydz. Leśnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie (1920-1923); ukończył sześć semestrów.
Po wojnie zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., był referentem komendy baonów celnych i referentem w Komendzie Głównej Straży Granicznej (1923). W 1924 r. przebywał na kursie oficerów piechoty w Chełmie, zaś w latach 1924-1926 uczył się w Oficerskiej Szkole Topografów. Od października 1926 r. pełnił służbę w Wojskowym Instytucie Geograficznym w Warszawie. Awansowany 1 stycznia 1932 r. na kpt. geogr., wiosną 1939 r. zajmował stanowisko topografa.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany z częścią instytutu do Lwowa, po kapitulacji jego załogi (22 września) dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy z 2 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Żonaty z Janiną Słuczanowską, miał z nią dwóch synów i córkę.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 24/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; J. S[nitko] R[zeszut], w: Pro memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny” nr 2/1991.