Bojownikom niepodległości

Zygmunt Karol Biernacki

(1895–1940)

Urodził się 28 stycznia 1895 r. w Skierniewicach. Syn Pawła i Marii z Milewskich.

Członek „Zarzewia”, tajnego skautingu i PDS.

W czasie I wojny światowej w POW ps. „Kiliński”.

Od 1918 r. w Polskiej Sile Zbrojnej. Służył w 2 pp. Po rozbrojeniu Niemców automatycznie przeszedł do WP.

Służył w 8 pp leg (b. 2 pp PSZ). W 1933 r. posiadał stopień chor. Był wówczas żołnierzem 1 dyonu taborów.

Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.

Wywieziony na podstawie listy nr 017/1 z 5-7 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.

Odznaczony Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na ppor.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Źródła

Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 63/1933.