Zygmunt Latanowicz

Urodził się 25 kwietnia 1897 r. w Dolsku. Syn Tomasza i Stanisławy z Szymańskich.

Uczestnik powstania wielkopolskiego. Służył w komp. dolskiej. Następnie w WP. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Zweryfikowany jako ppor. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r., 2 stycznia 1932 r. awansował na por. rez. tab.

W niepodległej Polsce jako aplikant sądowy w Poznaniu 25 lipca 1923 r. został mianowany asesorem w okręgu Sądu Apelacyjnego w tym mieście. Potem przeszedł do pracy w notariacie. Pracował jako notariusz na obwód Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z siedzibą w Nakle. Od 1 stycznia 1934 r. był notariuszem w Łobzenicy, od 1 lipca 1935 r. pracował jako notariusz w obwodzie Sądu Okręgowego w Ostrowie Wlkp. z siedzibą w Koźminie. Funkcję tę sprawował do 24 sierpnia 1939 r.

Członek OZN – był prezesem obwodowym w Koźminie.

Zmobilizowany do WP, brał udział w kampanii 1939 r.

Po wojnie powrócił do Koźmina, gdzie co najmniej od 2 października 1945 do 28 października 1950 r. był tam notariuszem.

Zmarł 1 marca 1984 r. w Łabiszynie i został pochowany na Cmentarzu Komunalnym nr 1 (Junikowo) w Poznaniu.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty (od 15 X 1923) z Martyną Ludwiką Zagrodzką, miał synów Janusza (16 IX 1924-7 II 2012) i Jerzego (9 IV 1932-28 XII 2015) oraz córki Bogusławę, Jolantę i Krystynę.