Zygmunt Leplawy

Urodził się 16 września 1894 r. w Augustowie. Syn Jana i Agaty ze Stojanowskich.

Ukończył czteroklasową szkołę miejską w Augustowie i sześć klas gimnazjum w Orenburgu.

W czasie I wojny światowej od 20 czerwca 1916 r. w armii rosyjskiej. Ukończył szkołę podoficerską w 131 zapasowym pp. Później był w nim instruktorem, po czym od 20 stycznia do 20 maja 1917 r. elewem w Czystopolskiej Szkole Chorążych. 20 maja 1917 r. mianowany chor. piech. i przydzielony do 238 zapasowego pp. Następnie (od 5 lipca) w 31 pp, zaś od 1 października w 295 pp.

Po przewrocie bolszewickim 10 grudnia 1917 r. w stopniu ppor. piech. wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji. Służył w 1 psp. Brał udział w walkach z bolszewikami. 22 stycznia 1918 r. przeniesiony do I Legii Oficerskiej korpusu. 20 czerwca został zdemobilizowany.

15 lipca powrócił do Augustowa i wstąpił do POW. Ranny 13 listopada w bitwie pod Nettą.

Od 1 czerwca 1919 r. w WP. 1 sierpnia skierowany do stacji zbornej oficerów w Lublinie, 15 sierpnia przydzielono go do baonu zapasowego 12 pp (potem: 3 psp). 25 lipca wyruszył na front bolszewicki. 21 września ranny pod Zaspiczami, leczył się w szpitalu w Warszawie. Po rekonwalescencji przydzielony do baonu zapasowego 3 psp (?).

Ukończył kurs dowódców komp. przy Centralnej Szkole Wyszkolenia w Krakowie. Nastepnie w rezerwie. Zweryfikowany jako por. rez. piech.

W niepodległej Polsce od 1925 r. pracował jako naczelnik Urzędu Pocztowo-Telegraficznego w Augustowie.

Członek Zw. Peowiaków.

Działacz Zw. Strzeleckiego, był wiceprzewodniczącym Zarządu Powiatowego oraz komendantem oddziału w Augustowie.

29 grudnia 1934 r. wybrany na członka komisji rewizyjnej Rady Powiatowej w Augustowie.

Podczas II wojny światowej aresztowany przez Sowietów.

Prawdopodobnie zamordowany w 1941 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.