Urodził się 7 lipca 1893 r. w majątku Broniszów koło Częstochowy. Syn Wiktora i Joanny z Czaczkowskich.
W czasie I wojny światowej podoficer armii rosyjskiej.
Od 1918 r. w WP. Walczył z Ukraińcami i bolezewikami. Służył w 6 pstrz granicznych. 1 października 1920 r. mianowany chor.
W niepodległej Polsce pełnił zawodową służbę wojskową. 1 grudnia 1927 r. mianowany ppor. kaw., został przydzielony do 9 psk. 1 stycznia 1931 r. awansował na por. kaw. Przeniesiony do służby administracyjnej, wiosną 1939 r. zajmował stanowisko zastępcy dowódcy szwadronu zapasowego.
Od 3 września był zastępcą dowódcy szw. marszowego nr 1 Podlaskiej BK. W trakcie działań dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy z 2 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim. Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych, pośmiertnie (2007) awansował na kpt.
Żonaty z Józefą Karnowską, miał syna Janusza.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
„Monitor Polski” nr 167/1932; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.