Bojownikom niepodległości

Zygmunt Longin Bezeg

(1893–1971)

Urodził się 16 marca 1893 r.  w Zahajpolu koło Kołomyi. Syn Alfreda, urzędnika, i Heleny z Przybylskich. Brat Henryka Filipa (zob.).

Studiował filozofię.

W czasie I wojny światowej od 1 września 1914 r. w Legionach Polskich. Wiosną 1915 r. w stopniu sierż. dowodził IV plut. 3 komp. V baonu 7 pp LP. Po rozwiązaniu pułku w końcu września 1916 r. służył w 5 pp LP. W kwietniu 1917 r. w Komisariacie Werbunkowym do WP we Włocławku i przedstawiony. Od czerwca 1917 r. uczestniczył w  kursie wyszkolenia nr 4 w Zambrowie. Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Talaborfalva.

Po 1918 r. w WP. W styczniu 1919 r. w 5 pp leg. Mianowany ppor. piech. Następnie służył w 86 pp. Brał udział w walkach z Ukraińcami i bolszewikami.

Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., był I oficerem sztabu 19 DP (1923, 1924). Z dniem 1 lipca 1925 r. awansował na mjr. piech. W 1928 r. dowodził III baonem 55 pp. Od 28 stycznia 1931 r. dowodził 8 baonem KOP „Stołpce”. Awansowany 1 stycznia 1933 r. na ppłk. piech., od 21 marca 1935 r. był zastępcą dowódcy 1 psp.

Podczas kampanii 1939 r. dowódca Ośrodka Zapasowego 21 DPG. Po agresji sowieckiej z 17 września przeszedł na Węgry. Tam w okresie od listopada 1940 do stycznia 1941 r. był p.o. komendanta Bazy nr 1 ZWZ na Węgrzech. Potem aresztowany przez Niemców, przebywał w obozie koncentracyjnym w Mauthausen. Po wyzwoleniu w 1945 r. powrócił do kraju.

Pracował w Krakowskim Przedsiębiorstwie Robót Drogowych.

Zmarł 13 kwietnia 1971 r. w Krakowie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Rakowickim.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl., czterokrotnie Krzyżem Walecznych, złotym Krzyżem Zasługi z mieczami i złotym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Wandą Mierzwińską, miał z nią synów Stanisława (22 X 1920-10 XI 1941), żołnierza ZWZ, zamordowanego przez Niemców w obozie koncentracyjnym w Auschwitz i Tadeusza (3 IX 1927-12 II 2007), a po jej śmierci z N.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Dziennik Polski” nr 88/1971; Materiały do historii I Brygady, „Żołnierz Legionów i POW” nr 3-4/1939; „Monitor Polski” nr 87/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.