Bojownikom niepodległości

Zygmunt Marian Bargiel

(1896–1957)

Urodził się 10 grudnia 1896 r. w Pawłowicach pow. Sochaczew. Syn Antoniego i Marianny z Przytułłów.

Od listopada 1918 r. w WP. Służył w 14 puł. Ukończył Szkołę Podchorążych w Warszawie (klasa kawaleryjska) i z dniem 1 września 1920 r. został mianowany ppor. kaw.

Awansowany 1 stycznia 1921 r. na por. kaw., co najmniej od 1922 do 1933 r. służył w 26 puł. Z dniem 1 stycznia 1930 r. otrzymał stopień rtm. kaw. Po 1935 r. został był komendantem rejonu PW konnego 21 DP. Od końca sierpnia dowodził kawalerią dywizyjną 21 DP.

Na jej czele wziął udział w kampanii 1939 r. Po jej zakończeniu przedostał się do Warszawy. Tam podjął działalność konspiracyjną. Był zastępcą komendanta Rejonu III Obwodu Warszawa-Praga AK ps. „Zygmunt”. Z dniem 3 maja 1944 r. awansował na mjr. kaw. Uczestnik powstania warszawskiego.

Po wojnie mieszkał w Polsce.

Zmarł 17 października 1957 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Źródła

W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; Dzieje Ułanów Jazłowieckich, Londyn 1988; L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; „Monitor Polski” nr 24/1933; Oddziały Powstania Warszawskiego, Warszawa 1987; Rocznik oficerów kawalerii 1930;Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.