Urodził się 10 sierpnia 1895 r. w Ulanowie. Syn Bolesława i Zofii z Poraj-Burnackich.
Po 1918 r. w WP. W 1920 r. oficer 12 pp.
Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., służył w 77 pp (1923, 1924). Awansowany 1 stycznia 1928 r. na mjr. piech., pełnił wówczas służbę w DOK nr III. Od 14 kwietnia 1930 r. dowodził I baonem 55 pp (1932, 1935). Awansowany 1 stycznia 1936 r. na ppłk. piech., wiosną 1939 r. był zastępcą dowódcy 17 pp. Od 27 sierpnia dowódca 165 pp rez, wchodzącego w skład 36 DP rez.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Uczestniczył w działaniach w okolicach Skarżyska-Szydłowca. Po niepowodzeniach 9 września rozwiązał podległe oddziały, nakazując przedzieranie się za Wisłę. Sam przekroczył ją 11 września w rejonie Solca.
Dalsze jego losy są bliżej nieznane.
Zmarł 12 października 1968 r. w Balochmyle w Szkocji i został pochowany na Cmentarzu Komunalnym.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; „Monitor Polski” nr 235/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.